Najpopularniejsza wycieczka szczytowa w Tatrach Polskich. Piękne i oryginalne widoki, pod koniec szlaku trzeba będzie się troszkę wspinać, aby dotrzeć do celu.
Z placu postojowego w Kuźnicach udajemy się za znakami niebieskimi drogą do klasztoru albertynek (około 15 minut). Po drodze mijamy wiat, w których możemy się schronić przed deszczem. Za parkanem idziemy w lewo, dość łagodnie ku górze. Idąc, możemy podziwiać ładne widoki na Dolinę Kasprową, i Kasprowy Wierch, po czym docieramy do Kalatówek.
Znaki niebieskie prowadzą nas wzdłuż dolnej połaci polany. Nasza ścieżka wkracza na stoki Kalackiej Turni (1383 m). Z lasu po lewej stronie dobiega do nas szum Wywierzyska Bystrej, zwanej też Wywierzyskiem Kalackim. Wygodnie wytrasowany chodnik wznosi nas teraz przez gęste lasy. Skręcając coraz bardziej ku zachodzie wchodzimy na obszar wałów morenowych, leżących u wylotów dolin Kondratowej i Suchej Kondrackiej.
Rynna morenowa prowadzi nas przez świerczyny, a w górze ukazuje się wierzchołek Giewontu (1895 m). Docieramy na Halę Kondratową, z Kuźnic może to trwać około 1 godzimy. Płaskie dno Doliny Kondratowej – niegdyś był to staw morenowy – zajmuje obszerna łąka z wydzieloną polaną kośną. Na wysokości 1335 m stoi schronisko TPN.
Szlak na Giewont wiedzie północnym skrajem wydzielonej Polany Kondratowej, a potem po pokrywach morenowych do podłużnej kotliny zwanej Piekłem. Stąd wspinamy się na zbocze nieregularnymi serpentynami, które przecina żwawy strumyk. Znad masywu Kasprowego Wierchu wyłaniają się szczyty Tatr Wysokich, a my docieramy na Przełęcz Kondracką (1725 m).
Szlak na Giewont zwraca się na północ wiodąc przez około 10 minut wzdłuż grzbietu, który tworzą tu zlepieńce i piaskowce kwarcytyczne pokryte czarnymi porostami. Ich kulminację zwą górale Czarną Turnią. Na wysokości około 1780 m osiągamy zagłębienie Kondrackiej Przełęczy Wyżniej, gdzie zwykle można spotkać odpoczywających turystów. Nieco wyżej od zachodu dochodzi droga od Małej Łąki. Na szczyt Giewontu jeszcze musimy się wspinać przez około 20 minut.
Teren dźwiga się teraz stromo. Po prawej widzimy Szczerbę (1822 m), powstała na wyraźnym uskoku. Wierzchołek Giewontu wystrzela basztę zbudowaną z popielatych wapieni – wchodzimy na niego po skałach od prawej strony z pomocą łańcucha (trudności niewielkie), a schodzi od zachodu (nieco trudniej).
Giewont (1895 m) – wierzchołek wysunięty jest nad Kotlinę Zakopiańską i widok stąd na leżące 1100 m niżej miasto jest niezwykle oryginalny. W dali widać Podhale i Orawę zamknięte miękkimi liniami Babiej Góry, Polic i Gorców.
Na zachodzie piętrzą się Tatry Zachodnie, ma wschodzie i południowym – wschodzie Tatry Wysokie. Krzyż wystawiono w 1901 r. Ma on 17 m wysokości i składa się z 400 elementów o łącznej wadze 1800 kg. Szczyt Giewontu jest bardzo niebezpieczny podczas burzy. Nie wolno próbować zejść z niego poza znakowanym szlakiem.