Gryfice jest jednym z miast umieszczonych na Pobrzeżu Szczecińskim. Leży ono w północno zachodniej części kraju. Jego obszar obejmuje województwo zachodniopomorskie. Tu w Gryficach zbiegają się trzy drogi o znaczeniu wojewódzkim. Ponad to przez miasto przeprowadzono linię kolejową.
Turyści przybywający do tego nadmorskiego miasta mogą wybrać się w podróż odremontowaną lokomotywą z 1952 r. Pojazd ten porusza się z prędkością 25km/godz.
Doczepione są do niej eleganckie, wykonane z drewna wagony, które w pogodne dni są odkryte, a w deszczowe zamknięte. Wśród wagonów ciągniętych przez lokomotywę jest zabytkowy, barowy wagon.
Pojazd swoją podróż zaczyna na stacji Gryfice Wąskotorowe i ma postój na 13 stacjach, które są bardzo atrakcyjne turystycznie. Ciuchcia ta jest najstarszą i mającą największą długość czynną linią wąskotorową w kraju.
Co ciekawego można zwiedzić w Gryficach
Dodatkowo jest to jedyna taka linia działająca na Pomorzu Zachodnim. Bardziej wymagające osoby zamiast zwykłej wycieczki mogą złożyć zamówienie na specjalną podróż, podczas której organizowane są ogniska oraz festyny.
Godny uwagi jest Gryficki skansen Kolei Wąskotorowej, w którym można podziwiać stare parowozy, pługi, towarowe wagony, węglarki, drezynę i przybliżyć sobie historię kolei.
Na terenie miasta wybudowano w połowie XIX w. młyn. Po 1920 r. został on przebudowany. Na początku do 1974 r. obiekt ten działał dzięki turbinie wodnej. Wraz z magazynem zbożowym pochodzącym z II poł. XIX w. i domem młynarza z XX w. zalicza się go do zespołu zabudowy młyna. Z dniem 7 grudnia 2006 r. uzyskał on wpis do rejestru zabytków.
Turyści przybywający do miasta powinni wybrać się na rynek, gdzie postawiono w 1953 r. wysoki i smukły pomnik. Nazywany jest pomnikiem wdzięczności dla Armii Radzieckiej. Widnieje na nim tablica z napisem: „Pamięci wszystkich, którzy przyczynili się do zwycięstwa i polskości ziemi gryfickiej. Maj 1995”. Warto dodać, iż do lat 90. XX wieku na obelisku widniał symbol radzieckiej gwiazdy, którego obecnie godnie zastępuje orzeł.
W latach 1911-1913 wybudowano kościół staroluterański pw. Św. Jana. Postawiono go na planie krzyża łacińskiego. Wykonano go w neogotyckim stylu. Wcześniej od 1851 r. stał tu ryglowy kościół, którego rozebrano po kilkudziesięciu latach. Po zakończeniu II wojny światowej zagospodarowano go na magazyn, a od maja 1946 r. pełnił on rolę kościoła katolickiego pw. Św. Stanisława Kostki.
W 1954 r. przejęli go prawosławni i tego samego roku dzięki wysiłkom duchowieństwa i ludzi tej wiary założono parafię Zaśnięcia Przenajświętszej Bogurodzicy. Przez 5 lat od 1987 r. budynek był w remoncie. Od 28 maja 1988 r. budynek ten został wpisany do rejestru zabytków.
Osoby interesujące się obiektami sakralnymi powinny odwiedzić Gryficki Kościół pod wezwaniem Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. Powstał on w XIII/XIV w. Ten gotycki kościół zbudowano na planie wieloboku. Podzielony jest on na trzy centralne części: wieżę, halę mającą trzy nawy oraz prezbiterium.
Ponad to ma on zakrystię oraz Mariacką kaplice. Wykonany został z granitu, drewna, cegły oraz dachówek. Obok prezbiterium ulokowano zakrystię. Mało spotykanymi elementami ozdobnymi na Pomorzu Zachodnim są maswerki, które zdobią zewnętrzne elewacje. Ponad to można tu zobaczyć fryzy metopowe, skarpy przyozdobione krzyżem oraz lilią.
W środku można podziwiać romańską chrzcielnice z XIII w., główny ołtarz barokowy, tryptyk gotycki z końca XV wieku, a także pochodzącą z XVIII wieku: ambonę, stalle, organy, wiele płyt nagrobnych, a także epitafia.
Kolejnym obiektem sakralnym zbudowanym w Gryficach jest powstała w XV w. Kaplica św. Jerzego. Wcześniej była tu kamienna kapliczka, obok której znajdował się szpital opiekujący się biednymi, starcami oraz ludźmi chorymi pw. Św. Jerzego. Szpital ten działał od 1337 r. Na samym początku urządzono tu kościół katolicki, podczas na nabożeństwa przychodzili chorzy oraz osoby pracujące w szpitalu.
Na terenie tego kościoła są trzy wikarie: ku czci Najświętszej Maryi Panny, św. Jerzego oraz św. Trójcy. Umieszczono go poza murami miasta. Obecnie mieści się tu kaplica cmentarna, gdzie przed pochowaniem zmarłego odbywają się tu egzekwie oraz ostatnie modły.
Na terenie miasta przy skrzyżowaniu dróg wiodących do Kamienia Pomorskiego oraz Nowogardu postawiono Wysoką Bramę. Pełniła ona funkcję obronną, a w przeszłości nazywana byłą m in. bramą Szczecińską, czy też bramą Kamieńska. Powstała w XV w.
Wcześniej na jej miejscu ulokowana była również brama wybudowana w 1300 r. W wyniku pożaru, który miał miejsce w 1658 r. korpus budowli został obniżony, a następnie pokryto go dachem. Dzisiaj mieści się tu Muzeum Ziemi Gryfickiej oraz Galeria Brama.
Nad rzeką Regą postawiono Wieżę Prochową. Była to kiedyś wieża strzelnicza. Obiekt ten postawiono w XIV/XV w. Wykonano go z cegły licowej w gotyckich wiązaniach. Na budowlę składają się dwa cylindry. Każdy z nich ma taką samą wysokość.
Dolny w swojej górnej części ma lico, które w znacznej zostało wymienione. Wieża posiada dach w formie stożka, a od 2007 r. dobudowano do niej widokowy balkon. Budynek ten widnieje w spisie zabytków.
Równie ważną i ciekawą atrakcją turystyczną są pozostałości po miejskim murze obronnym. Zaczęto je stawiać pod koniec XIII w., a później kontynuowano w XIV w.
Kiedyś otaczały one Stare Miasto. W średniowieczu były one już nie potrzebne, więc dokonano ich rozbiórki. Dzisiaj możemy podziwiać jedynie małe części murów.